พุทธสุภาษิต

พุทธศาสนสุภาษิต หมวด กรรม

พุทธสุภาษิต หรือ พุทธศาสนสุภาษิต หมายถึง ถ้อยคำดี ๆ ในพระพุทธศาสนา แต่ไม่ได้หมายความเฉพาะคำที่พระพุทธองค์ตรัสไว้เท่านั้น แม้สุภาษิตแทบทั้งหมดจะเป็นพระพุทธพจน์ก็ตาม แต่ก็ยังมีสุภาษิตคำอื่นที่เกี่ยวข้องกับพุทธศาสนาด้วย เช่น ถ้าเป็นภาษิตพระสัมมาสัมพุทธตรัสเอง เรียกว่า พุทธภาษิต หรือ พุทธสุภาษิต หรือ พระพุทธพจน์

 

หมวด หมวดกรรม

  หมวดหมู่
กรรมจำแนกสัตว์ให้ดีเลวแตกต่างกัน หมวดกรรม
กรรมชั่วของตน นำตนไปสู่ทุคติ หมวดกรรม
กรรมที่เป็นประโยชน์และดี ทำได้ยากยิ่ง หมวดกรรม
กรรมใด ทำไว้ ด้วยกาย ด้วยวาจา หรือ ด้วยใจ กรรมนั้นแหละเป็นสมบัติของเขา ซึ่งเขาจะพาเอาไป หมวดกรรม
การงาน 1 วิชา 1 ธรรม 1 ศีล 1 ชีวิตอันอุดม 1 คนบริสุทธิ์ด้วยสิ่งทั้ง 5 นี้ หาใช่ด้วยตระกูลหรือด้วยทรัพย์ไม่ หมวดกรรม
การงานอะไร ๆ ที่ย่อหย่อน ย่อมไม่มีผลมาก หมวดกรรม
การที่ไม่ดี และไม่เป็นประโยชน์แก่ตน ทำได้ง่าย หมวดกรรม
คนชั่ว ย่อมเดือดร้อนเพราะกรรมชั่วของตน หมวดกรรม
คนทำกรรมใดไว้ ย่อมเห็นกรรมนั้นในตนเอง หมวดกรรม
คนพาลทรามปัญญา ย่อมดำเนินชีวิตโดยมีตนเองนั้นแหละเป็นศัตรู หมวดกรรม
คนเราจะดีเพราะการกระทำ หมวดกรรม
คนเราจะเลวเพราะการกระทำ หมวดกรรม
ควรทำตามถ้อยคำของผู้เอ็นดู หมวดกรรม
ความชั่ว ย่อมเผาผลาญในภายหลัง หมวดกรรม
ความดี อันคนชั่วทำยาก หมวดกรรม
ความดี อันคนดีทำง่าย หมวดกรรม
ถ้าคนพึงทำบาป ก็ไม่ควรทำบาปนั้นบ่อย ๆ ไม่ควรทำความพอใจในบาปนั้น เพราะการสั่งสมบาปนำทุกข์มาให้ หมวดกรรม
ถ้าจะทำ ก็พึงทำการนั้น (จริง ๆ) หมวดกรรม
ถ้าประสบสุขทุกข์ เพราะบุญบาปที่ทำไว้ก่อนเป็นเหตุ ชื่อว่าเปลื้องบาปเก่าที่ทำไว้ ดุจเปลื้องหนี้ฉะนั้น หมวดกรรม
ทำกรรมใดแล้วร้อนใจภายหลัง กรรมที่ทำแล้วนั้นไม่ดี หมวดกรรม
ทำชั่ว ได้ชั่ว หมวดกรรม
ทำดี ได้ดี หมวดกรรม
ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว หมวดกรรม
ธัญญาหาร ทรัพย์สิน เงินทอง หรือสมบัติที่ครอบครอง ไม่ว่าอย่างใดที่มีอยู่ คนรับใช้ คนงาน คนอาศัยทั้งหลาย ทุกอย่างล้วนพาเอาไปไม่ได้ ต้องทิ้งไว้ทั้งหมด หมวดกรรม
บัณฑิตไม่ทำชั่ว เพราะเห็นแก่ความสุขส่วนตัว หมวดกรรม
บุคคลหว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น ผู้ทำกรรมดี ย่อมได้ผลดี ผู้ทำกรรมชั่ว ย่อมได้ผลชั่ว หมวดกรรม
ประโยชน์ทั้งหลาย ย่อมล่วงเลยคนผู้ทอดทิ้งการงาน ด้วยอ้างว่าหนาวนัก ร้อนนัก เย็นเสียแล้ว หมวดกรรม
ผู้หมั่นในการงาน ไม่ประมาท เป็นผู้รอบคอบ จัดการงานเรียบร้อย, จึงควรอยู่ในราชการ หมวดกรรม
ผู้ใด อันผู้อื่นทำความดี ทำประโยชน์ให้ในกาลก่อนย่อมสำนึก (คุณของเขา) ได้ ประโยชน์ที่ผู้นั้นปรารถนาย่อมเจริญ หมวดกรรม
ผู้ใด อันผู้อื่นทำความดี ทำประโยชน์ให้ในกาลก่อนแต่ไม่รู้สึก (คุณของเขา) ประโยชน์ที่ผู้นั้นปรารถนาย่อมฉิบหาย หมวดกรรม
ผู้ใดปรารถนาทำกิจที่ควรทำก่อนในภายหลัง ผู้นั้นย่อมเดือนร้อนในภายหลัง ดุจมานพ (ผู้ประมาทแล้วรีบ) หักไม้กุ่มฉะนั้น หมวดกรรม
พึงทำกิจแก่ผู้ช่วยทำกิจ หมวดกรรม
พึงประกอบธุระให้เหมาะแก่กาลเทียว หมวดกรรม
พึงรักษาความดีของคนไว้ ดังเกลือรักษาความเค็ม หมวดกรรม
ภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวเจตนาว่าเป็นกรรม หมวดกรรม
รู้ว่าการใดเป็นประโยชน์แก่ตน พึงรีบทำการนั้นเทียว หมวดกรรม
สัตว์ทั้งหลายย่อมต้องการความสุข ผู้ใดแสวงหาสุขเพื่อตน เบียดเบียนเขาด้วยอาชญา ผู้นั้นละไปแล้ว ย่อมไม่ได้สุข หมวดกรรม
สัตว์ทั้งหลายย่อมต้องการความสุข ผู้ใดแสวงหาสุขเพื่อตน ไม่เบียดเบียนเขาด้วยอาชญา ผู้นั้นละไปแล้ว ย่อมได้สุข หมวดกรรม
สิ่งที่ทำแล้ว ทำคืนไม่ได้ หมวดกรรม
สุขไม่เป็นผลอันคนทำชั่วจะได้ง่ายเลย หมวดกรรม
อย่าถามถึงชาติกำเนิด จงถามถึงความประพฤติ หมวดกรรม
อย่ามาถึงกรรมอันมีโทษเลย หมวดกรรม
เมื่อคนโง่มีปัญญาทราม ทำกรรมชั่วอยู่ก็ไม่รู้สึก เขาเดือดร้อนเพราะกรรมของตน เหมือนถูกไฟไหม้ หมวดกรรม
ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ ดีกว่า หมวดกรรม
ไม่พึงทำประโยชน์แก่ผู้มุ่งความพินาศ หมวดกรรม