คำในภาษาไทย

อัปภาคย์

อ่านว่าอับ-ปะ-พาก

พจนานุกรมไทย อัปภาคย์ หมายถึง:

  1. [อับปะ-] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย; ไม่มีดี เช่น จะดูดินฟ้าพนาวัน สารพันอัปภาคย์หลากลาง. (อิเหนา), นิยมใช้เข้าคู่กับคำ อาภัพ เป็น อาภัพอัปภาคย์, อปภาคย์ ก็ว่า. (ส.).

 ภาพประกอบ


 คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน

อปยศ อปราธ- อปวาท อปาจี อพพะ อภว- อภัพ อัปมงคล อัประมาท อัปลักษณ์ อัปเปหิ

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น