คำในภาษาไทย

บานแผละ

อ่านว่าบาน-แผฺละ

พจนานุกรมไทย บานแผละ หมายถึง:

  1. [-แผฺละ] น. ผนังตอนที่บานประตูหน้าต่างโบสถ์วิหารเป็นต้นเมื่อเปิดเข้าไปแล้วแปะอยู่.

 ภาพประกอบ

  • บานแผละ อ่านว่า?, คำในภาษาไทย บานแผละ อ่านว่า บาน-แผฺละ

 คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน

บดินทร์ บท- บทบงกช บทภาชน์ บทรัช บทามพุช บทเรศ บพิธ บัณฑุกัมพล บำราศ บิณฑบาต บโทน

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ
 แสดงความคิดเห็น