บรรยเวกษก์

บรรยเวกษก์ หมายถึง?

พจนานุกรมไทย บรรยเวกษก์ หมายถึง:

1. [บันยะเวก] น. ผู้ดูแลทั่วไป เป็นตําแหน่งในวิทยาลัย. (ส. ปริ + อว + อีกฺษก).