พุทธสุภาษิต
โภคทรัพย์ของผู้ครองเรือนดี ย่อมถึงความพอกพูน เหมือนจอมปลวกกำลังก่อขึ้น
พุทธสุภาษิตที่คล้ายกัน
ครองเรื่อนไม่ดี ก็เป็นทุกข์ ทรัพย์สินย่อมพอกพูนขึ้นได้ เหมือนดังก่อจอมปลวก บุคคลหว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น ผู้ทำกรรมดี ย่อมได้ผลดี ผู้ทำกรรมชั่ว ย่อมได้ผลชั่ว ปราชญ์ได้โภคทรัพย์แล้ว ย่อมสงเคราะห์ญาติ ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รักของผู้ถูกขอ ผู้มีปัญญาย่อมไม่ขอเลย ผู้มีปัญญาอยู่ครองเรือน เป็นไปเพื่อประโยชน์แก่คนมาก ผู้ให้ ย่อมเป็นที่รัก ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก เมื่อผู้ครองแผ่นดินประมาท โภคทรัพย์ในรัฐทั้งหมดย่อมพินาศ นี่แลเรียกว่าทุกข์ภัยของผู้ครองแผ่นดิน โภคทรัพย์ย่อมฆ่าคนมีปัญญาทราม โลกถูกตัณหาก่อขึ้น ถูกชราล้อมไว้ ถูกมฤตยูปิดไว้ จึงตั้งอยู่ในทุกข์
