พุทธสุภาษิต
เมื่อวัยเสื่อมสิ้นไปอย่างนี้ ความพลัดพรากจากกัน ก็ต้องมีโดยไม่ต้องสงสัย หมู่สัตว์ที่ยังเหลืออยู่ ควรเมตตา เอื้อเอ็นดูกัน ไม่ควรจะมัวเศร้าโศกถึงผู้ที่ตายไปแล้
พุทธสุภาษิตที่คล้ายกัน
การพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ก่อให้เกิดทุกข์ คนที่ผลัดวันประกันพรุ่งนี้ ย่อมเสื่อม ยิ่งผลัดวันมะรืนนี้ ก็ยิ่งเสื่อม คนมีปัญญา ถึงสิ้นทรัพย์ ก็ยังเป็นอยู่ได้ คนใด มารดาบิดาแก่เฒ่า ล้วงพ้นวัยหนุ่มวัยสาวไปแล้ว ตนเองสามารถก็ไม่เลี้ยงดู นั้นคือปากทางแห่งความเสื่อม ผู้เกลียดธรรม เป็นผู้เสื่อม วัย หมดไปตามลำดับแห่งวัย วัยย่อมผ่านพ้นไปทุกขณะทีเดียว วัยย่อมเสื่อมลงเรื่อยไป ทุกหลับตา ทุกลืมตา วัยสิ้นไปตามคืนและวัน เกิดเป็นคน ควรมีความหวังเรื่อยไป เมื่อมีความประมาท ก็เกิดความเสื่อม เมื่อมีชีวิต วัยแห่งชีวิตก็ร่นเข้ามา
