พุทธสุภาษิต
ภิกษุเพ่งพินิจ มีจิตหลุดพ้น รู้ความเกิด และความเสื่อมแห่งโลกแล้ว มีใจดี ไม่ถูกกิเลศอาศัย มีธรรมนั้นเป็นอานิสงส์ พึงหวังความบริสุทธิ์แห่งใจได้
พุทธสุภาษิตที่คล้ายกัน
การฝึกจิต เป็นการดี การฝึกจิตเป็นความดี คนไม่พินิจพิจารณา เป็นคนไม่มีปัญญา ความพินิจ ไม่มีแก่คนไร้ปัญญา จะเกิด ก็เกิดมาคนเดียว ปัญญาไม่มีแก่ผู้ไม่พินิจพิจารณา ผู้มีจิตสงบ มีปัญญาเครื่องรักษาตัว มีสติ เป็นผู้เพ่งพินิจ ไม่เยื่อใยในกาม ย่อมเห็นธรรมโดยชอบ ผู้ไม่มีศีล ไม่มั่นคง ถึงจะเป็นอยู่ตั้งร้อยปี, ส่วนผู้มีศีล เพ่งพินิจ มีชีวิตอยู่วันเดียว ประเสิรฐกว่า ภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวเจตนาว่าเป็นกรรม ภิกษุผู้ถอนภวตัณหาได้แล้ว มีจิตสงบแล้ว สิ้นความเวียนเกิดแล้ว ย่อมไม่มีภพอีก โลก ถูกจิตนำไป โลกถูกจิตนำไป ถูกจิตชักไป, สัตว์ทั้งปวงไปสู่อำนาจแห่งจิตอย่างเดียว
