พุทธสุภาษิต
ผู้ไม่โกรธ ฝึกตนแล้ว เป็นอยู่อย่างสม่ำเสมอ หลุดพ้นเพราะรู้ชอบ สงบระงับ และ คงที่ จะมีความโกรธมาแต่ไหน
พุทธสุภาษิตที่คล้ายกัน
ตนมีทางไป เป็นของตน ถ้าสอนผู้อื่นฉันใด พึ่งทำตนฉันนั้น ผู้ฝึกตนดีแล้ว ควรฝึกผู้อื่น ได้ยินว่าตนแลฝึกยาก บัณฑิต ย่อมฝึกตน บัณฑิตย่อมฝึกตน ผู้ฉลาดควรสละสุขเล็กน้อย เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม ผู้ฝึกตนได้ เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์ ผู้ฝึกตนได้เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์ ผู้มีตน ฝึกตนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งซึ่งได้ยาก ผู้โกรธ ย่อมฆ่ามารดาของตนได้ ฝึกตนได้แล้วจึงควรฝึกคนอื่น เป็นที่รู้กันว่า ตนนี่แหละ ฝึกได้ยาก ในหมู่มนุษย์ ผู้ฝึกตนแล้วเป็นผู้ประเสริฐสุด
