พุทธสุภาษิต
ผู้ใดละมานะ มีตนตั้งมั่นดีแล้ว มีใจดี หลุดพ้นในที่ทั้งปวง อยู่ในป่าคนเดียว เป็นผู้ไม่ประมาท, ผู้นั้นพึงข้ามฝั่งแห่งแดนมฤตยู
พุทธสุภาษิตที่คล้ายกัน
ของที่ให้แล้ว ชื่อว่านำออกไปอย่างดีแล้ว คนทำกรรมใดไว้ ย่อมเห็นกรรมนั้นในตนเอง จงเตือนตนด้วย ตนเอง ตนที่ฝึกดีแล้ว เป็นความโชติช่วงแห่งคน ตนมีทางไป เป็นของตน ตนเป็นที่พึ่งของตน ติตนเองเพราะเหตุใด ไม่ควรทำเหตุนั้น ถ้าสอนผู้อื่นฉันใด พึ่งทำตนฉันนั้น ผู้ฝึกตนดีแล้ว ควรฝึกผู้อื่น ได้ยินว่าตนแลฝึกยาก ผู้ฉลาดควรสละสุขเล็กน้อย เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม ผู้มีจิตใจตั้งมั่น ย่อมไม่เบียดเบียนคนอื่น และ แม้ตนเอง ผู้มีตน ฝึกตนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งซึ่งได้ยาก ผู้ใดรักษาตนได้ ภายนอกของผู้นั้นก็เป็นอันได้รับการรักษาด้วย
