พุทธสุภาษิต
ชนทั้งหลายผู้ยังอ่อนปัญญา เฝ้าแต่เพ้อฝัน สิ่งที่ยังไม่มาถึง และหวนละห้อยถึงความหลังอันล่วงไปแล้วจึงซูบซีดหม่นหมอง เสมือนต้นอ้อสด ที่เขาถอนขึ้น ทิ้งไว้ในกลางแดด
พุทธสุภาษิตที่คล้ายกัน
ชีวิตนี้น้อยนัก ไม่ถึงร้อยปีก็ตายกันแล้ว ถ้าจะอยู่เกินไป ก็ต้องตายเพราะความแก่ ถึงสิ้นทรัพย์ ผู้มีปัญญาก็เป็นอยู่ได้, แต่อับปัญญา แม้มีทรัพย์ก็เป็นอยู่ไม่ได้ ท่านทั้งหลายจงเป็นผู้ยินดีในความไม่ประมาท บรรดาความอิ่มทั้งหลาย ความอิ่มด้วยปัญญาประเสริฐ, ผู้อิ่มด้วยปัญญานั้นย่อมไม่เดือนร้อนด้วยกาม, ตัณหาครอบงำ ผู้อิ่มด้วยปัญญาไว้ในอำนาจไม่ได้ บรรดาความอิ่มทั้งหลาย อิ่มปัญญาประเสริฐสุด ปราชญ์กล่าวชีวิตของผู้เป็นอยู่ด้วยปัญญา ว่า ประเสริฐสุด ปัญญาเป็นรัตนะแห่งนรชน ปัญญาไม่มีแก่ผู้ไม่พินิจพิจารณา ผู้มีปัญญา พึงรักษาจิต ผู้มีปัญญา พึงรู้ได้ด้วยการสนทนา ผู้มีปัญญาย่อมไม่ขอเลย เมื่ออ่อนปัญญา ช่องทางวิบัติก็เกิดได้มหันต์
