พุทธสุภาษิต
คนโง่เขลามาประชุมกันแม้ตั้งกว่าพันคน พวกเขาไม่มีปัญญา ถึงจะพร่ำคร่ำครวญอยู่ตลอดร้อยปี ก็หามีประโยชน์ไม่ คนมีปัญญารู้เนื้อความแห่งภาษิต คนเดียวเท่านั้น ประเสริฐกว่า
พุทธสุภาษิตที่คล้ายกัน
คนทุกคนต้องตาย คนมีปัญญาประเสริฐกว่า คนโง่ถึงจะมียศก็หาประเสริฐไม่ คนมีปัญญาประเสริฐกว่า คนโง่ที่มียศ คนเขลามียศศักดิ์ ก็เป็นทาสของคนมีปัญญา, เมื่อเรื่องราวต่าง ๆ เกิดขึ้น คนฉลาดจัดการข้อได้แนบเนียน คนเขลาถึงความงมงายในข้อนั้น คนโง่ คนพาล ไม่ควรเป็นผู้นำ คนโง่ มักตกอยู่ในอำนาจแห่งมาร คนโง่ ไม่ควรเป็นผู้นำ คนโง่ก็ตาย คนฉลาดก็ตาย คนใดร้องไห้บ่นเพ้อถึงคนที่ตายไปแล้ว แม้คนที่ร้องนั้นก็ต้องตายเหมือนกัน คบคนเช่นใด ก็เป็นคนเช่นนั้น ความดี อันคนชั่วทำยาก ไม่ควรไว้ใจในคนไม่คุ้นเคย แม้ในคนคุ้นเคยก็ไม่ควรไว้ใจ
