พุทธสุภาษิต
คนโง่ถึงมียศ ก็กลายเป็นทาสของคนมีปัญญา เมื่อมีเรื่องราวต่าง ๆ เกิดขึ้น บัณฑิตจัดการเรื่องใดอันเป็นเรื่องละเอียดก่อน คนโง่ย่อมถึงความหลงใหลในเรื่องนั้น
พุทธสุภาษิตที่คล้ายกัน
คนมีปัญญาประเสริฐกว่า คนโง่ถึงจะมียศก็หาประเสริฐไม่ คนมีปัญญาประเสริฐกว่า คนโง่ที่มียศ คนย่อมบริสุทธิ์ด้วยปัญญา คนย่อมเห็นเนื้อความด้วยปัญญา คนเกียจคร้าน ย่อมไม่พบทางแห่งปัญญา คนเกียจคร้านย่อมไม่พบทางด้วยปัญญา คนเขลามียศศักดิ์ ก็เป็นทาสของคนมีปัญญา, เมื่อเรื่องราวต่าง ๆ เกิดขึ้น คนฉลาดจัดการข้อได้แนบเนียน คนเขลาถึงความงมงายในข้อนั้น คนโง่ก็ตาย คนฉลาดก็ตาย คนไม่พินิจพิจารณา เป็นคนไม่มีปัญญา ความดี อันคนชั่วทำยาก ปัญญา เป็นดวงแก้วของคน ปัญญาเป็นเครื่องปกครองคน
