50 พุทธสุภาษิต ที่ใช้บ่อย ในชีวิตประจำวัน
รวม 50 พุทธสุภาษิตยอดนิยม
- การไม่ทำบาป นำสุขมาให้
- คนผู้สดับน้อยนี้ ย่อมแก่ไป เหมือนวัวแก่ อ้วนแต่เนื้อ แต่ปัญญาไม่เจริญ
- คนพาลเท่านั้น ย่อมไม่สรรเสริญทาน
- คนมักโกรธ ย่อมอยู่เป็นทุกข์
- คนมีปัญญาทราม ได้ยศแล้ว ย่อมประพฤติสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์แก่ตน ย่อมปฏิบัติ เพื่อเบียดเบียนทั้งตนและผู้อื่น
คำบาลี ยสํ ลทฺธาน ทุมฺเมโธ อนตฺถํ จรติ อตฺตโน อตฺตโน จ ปเรสญฺเจ หึสาย ปฏิปชฺชติ - คนมีสติ ย่อมได้รับความสุข
- คนมีสันดานชั่ว ย่อมลำบากเพราะกรรมของตน
- คนสะอาด ไม่ยินดีในความชั่ว
- คนห่อกฤษณาด้วยใบไม้ แม้ใบไม้ก็หอมไปด้วยฉันใด การคบกับนักปราชญ์ก็หอมไปด้วยฉันนั้น
- คนห่อปลาเน่าด้วยใบหญ้าคา แม้หญ้าคาก็พลอยเหม็นเน่าไปด้วยฉันใด การคบกับคนพาลก็เป็นคนพาลฉันนั้น
- คนเกียจคร้าน ย่อมไม่พบความสุข
- คนเห็นแก่ตัว เป็นคนสกปรก
- คบคนเช่นใด ย่อมเป็นคนเช่นนั้น
- ควรคบมิตรที่ดี
- ควรทำแต่ความเจริญ อย่าเบียดเบียนผู้อื่น
- ความกตัญญูกตเวทีเป็นเครื่องหมายของคนดี
- ความดี อันคนชั่วทำยาก
- ความสั่งสมบาป นำทุกข์มาให้
- ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ
- คำจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
- จงสามัคคีมีน้ำใจต่อกัน
- จงเตือนตน ด้วยตนเอง
- จงเตือนตนด้วย ตนเอง
- ถึงสิ้นทรัพย์ ผู้มีปัญญาก็เป็นอยู่ได้, แต่อับปัญญา แม้มีทรัพย์ก็เป็นอยู่ไม่ได้
- ถ้าสอนผู้อื่นฉันใด พึ่งทำตนฉันนั้น ผู้ฝึกตนดีแล้ว ควรฝึกผู้อื่น ได้ยินว่าตนแลฝึกยาก
- ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
- บัณฑิตพึงตั้งตนไว้ในคุณอันสมควรก่อน แล้วจึงสอนผู้อื่นภายหลัง จึงไม่มัวหมอง
- บัณฑิตพึงทำความเป็นเพื่อนกับคนมีศรัทธา มีศีลเป็นที่รัก มีปัญญาและเป็นพหุสูต เพราะการสมาคมกับคนดีเป็นความเจริญ
- บุคคลควรเตือนกัน ควรสอนกัน และ ป้องกันจากคนไม่ดี เพราะเขาย่อมเป็นที่รักของคนดี แต่ไม่เป็นที่รักของคนไม่ดี
- บุคคลหว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น ผู้ทำกรรมดี ย่อมได้ผลดี ผู้ทำกรรมชั่ว ย่อมได้ผลชั่ว
- ปราชญ์ พึงรักษาศีล
คำบาลี สีลํ รกฺเขยฺย เมธาวี - ปราชญ์ผู้ให้ความสุข ย่อมได้รับความสุข
- ปัญญาย่อมประเสริฐกว่าทรัพย์
- ผู้มีปัญญา ถึงพร้อมด้วยความรู้ ฉลาดในวิธีจัดการงาน รู้กาลและรู้สมัย เขาพึงอยู่ในราชการได้
- ผู้หมั่นในการงาน ไม่ประมาท เป็นผู้รอบคอบ จัดการงานเรียบร้อย จึงควรอยู่ในราชการ
คำบาลี อุฏฺฐาตา กมฺมเธยฺเยสุ อปฺปมตฺโต วิจกฺขโณ สุสํวิหิตกมฺมนฺโต ส ราชวสตึ วเส - ผู้ใด อันผู้อื่นทำความดี ทำประโยชน์ให้ในกาลก่อนย่อมสำนึก (คุณของเขา) ได้ ประโยชน์ที่ผู้นั้นปรารถนาย่อมเจริญ
- ผู้ใดมีปัญญาทราม มีใจไม่มั่นคง พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี ส่วนผู้มีปัญญาเพ่งพินิจ มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียว ประเสริฐกว่า
- ผู้ใดเกียจคร้าน มีความเพียรเลว พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี แต่ผู้ปรารถนาความเพียรมั่นคง มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียว ประเสริฐกว่าผู้นั้น
- ผู้ให้ ย่อมผูกไมตรีไว้ได้
- ผู้ให้สิ่งที่เลิศ ย่อมได้สิ่งที่เลิศอีก
- พึงชนะคนโกรธด้วยความไม่โกรธ
- พึงละเว้นบาปทั้งหลาย
- พูดอย่างไร ทำได้อย่างนั้น
- เมื่อคนโง่มีปัญญาทราม ทำกรรมชั่วอยู่ก็ไม่รู้สึก เขาเดือดร้อนเพราะกรรมของตน เหมือนถูกไฟไหม้
- เมื่อผู้อื่นทำความดีให้ ทำประโยชน์ให้ก่อน แต่เราไม่สำนึกบุญคุณ เมื่อมีกิจเกิดขึ้นภายหลัง จะหาผู้ช่วยทำไม่ได้
- เมื่อให้ บุญก็เพิ่มขึ้น
- เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร
- สัตว์ทั้งหลายย่อมต้องการความสุข ผู้ใดแสวงหาสุขเพื่อตน ไม่เบียดเบียนเขาด้วยอาชญา ผู้นั้นละไปแล้ว ย่อมได้สุข
- เหย้าเรือนที่ปกครองไม่ดี นำทุกข์มาให้
- อยู่ร่วมกับคนชั่ว ย่อมมีแต่ความทุกข์
คิดว่าน่าจะเต็มอิ่มกับพุทธสุภาษิตทั้ง 50 คำกันไปแล้วเนอะ หวังว่าน่าจะพอมีประโยชน์ให้นำไปใช้ต่อในชีวิตประจำวันกัน
หากยังไม่เจอคำไหน หรือคิดว่ามีตกหล่นไป สามารถแจ้งแนะนำกันเข้ามาได้เลย
