ตัวอย่าง พุทธสุภาษิต ยอดนิยม

นี่คือเนื้อหาที่รวมตัวอย่าง พุทธสุภาษิต ยอดนิยม คัดสรรมาให้แล้ว ไปดูรายละเอียดกันเลย!

พุทธสุภาษิตหมวด ก - ข

การไม่ทำบาป นำสุขมาให้
การอยู่ร่วมกับคนพาลเป็นทุกข์ เหมือนอยู่ร่วมกับศัตรูตลอดเวลา
ขันติคือความอดทน เป็นตบะอย่างยิ่ง

พุทธสุภาษิตหมวด ค - บ

คนเกียจคร้าน ย่อมไม่พบความสุข
คนโกรธย่อมฆ่าได้แม้มารดาของตน
คนขยัน ย่อมหาทรัพย์ได้
คนควรให้ของที่ควรให้
คนโง่ คนพาล ไม่ควรเป็นผู้นำ
คนทอดทิ้งกิจที่ควรทำ ไปทำกิจที่ไม่ควรทำ เมื่อเขาถือตัวมัวประมาท อาสวะย่อมเจริญ
คนที่เห็นแต่โทษผู้อื่น คอยแต่เพ่งโทษนั้น อาสวะก็เพิ่มพูน เขายังไกลจากความสิ้นอาสวะ
คนผู้มีสติ มีความเจริญทุกเมื่อ
คนผู้สดับน้อยนี้ ย่อมแก่ไป เหมือนวัวแก่ อ้วนแต่เนื้อ แต่ปัญญาไม่เจริญ
คนพาลเท่านั้น ย่อมไม่สรรเสริญทาน
คนมักโกรธ ย่อมอยู่เป็นทุกข์
คนมักทำบาปเพราะความหลง
คนมีปัญญา พึงสร้างเกาะที่น้ำหลากมาให้ท่วมไม่ได้ ด้วยความหมั่น ความไม่ประมาท ความสำรวม และความข่มใจ
คนมีปัญญาดีไม่ประมาทในเมื่อผู้อื่นประมาท มักตื่นในเมื่อผู้อื่นหลับ ย่อมละทิ้งผู้ประมาท (คนโง่) เหมือนม้าฝีเท้าเร็ว ทิ้งม้าไม่มีกำลังไปฉะนั้น
คนมีปัญญาทราม ได้ยศแล้ว ย่อมประพฤติสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์แก่ตน ย่อมปฏิบัติ เพื่อเบียดเบียนทั้งตนและผู้อื่น
คำบาลี ยสํ ลทฺธาน ทุมฺเมโธ อนตฺถํ จรติ อตฺตโน อตฺตโน จ ปเรสญฺเจ หึสาย ปฏิปชฺชติ
คนมีสติ ย่อมได้รับความสุข
คนมีสันดานชั่ว ย่อมลำบากเพราะกรรมของตน
คนไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก
คนสะอาด ไม่ยินดีในความชั่ว
คนห่อกฤษณาด้วยใบไม้ แม้ใบไม้ก็หอมไปด้วยฉันใด การคบกับนักปราชญ์ก็หอมไปด้วยฉันนั้น
คนห่อปลาเน่าด้วยใบหญ้าคา แม้หญ้าคาก็พลอยเหม็นเน่าไปด้วยฉันใด การคบกับคนพาลก็เป็นคนพาลฉันนั้น
คนเห็นแก่ตัว เป็นคนสกปรก
คบคนเช่นใดเป็นมิตร เขาก็เป็นคนเช่นนั้น เพราะการอยู่ร่วมกันย่อมเป็นเช่นนั้น
ควรคบมิตรที่ดี
ควรทำแต่ความเจริญ อย่าเบียดเบียนผู้อื่น
ความกตัญญูกตเวที เป็นเครื่องหมายของคนดี
ความกตัญญูกตเวทีเป็นเครื่องหมายของคนดี
ความคุ้นเคยเป็นญาติอย่างยิ่ง
ความดี อันคนชั่วทำยาก
ความดี อันคนดีทำง่าย
ความพร้อมเพรียงของหมู่เป็นสุข และ การสนับสนุนคนผู้พร้อมเพรียงกันก็เป็นสุข, ผู้ยินดีในคนผู้พร้อมเพรียงกัน ตั้งอยู่ในธรรม ย่อมไม่คลาดจากธรรมอันเกษมจากโยคะ
ความไม่เบียดเบียนกันเป็นสุขในโลก
ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ
ความสั่งสมบาป นำทุกข์มาให้
คำจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
ใคร่ครวญก่อนแล้วจึงทำ ดีกว่า
จงเตือนตนด้วย ตนเอง
จงสามัคคีมีน้ำใจต่อกัน
ได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ นินทา สรรเสริญ สุข และ ทุกข์ สิ่งเหล่านี้เป็นธรรมดาในหมู่มนุษย์ไม่มีความเที่ยงแม้แน่นอน อย่าเศร้าโศกเลย ท่านจะโศกเศร้าไปทำไม
ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน
ถ้าสอนผู้อื่นฉันใด พึ่งทำตนฉันนั้น ผู้ฝึกตนดีแล้ว ควรฝึกผู้อื่น ได้ยินว่าตนแลฝึกยาก
ถึงสิ้นทรัพย์ ผู้มีปัญญาก็เป็นอยู่ได้, แต่อับปัญญา แม้มีทรัพย์ก็เป็นอยู่ไม่ได้
ท่านทั้งหลาย จงยินดีในความไม่ประมาท คอยรักษาจิตของตน จงถอนตนขึ้นจากหล่ม เหมือนช้างที่ตกหล่มถอนตนขึ้นฉะนั้น
ท่านทั้งหลายต้องทำความเพียรเอง ตถาคตเป็นแต่ผู้บอก ผู้มีปกติเพ่งพินิจดำเนินไปแล้วจักพ้นจากเครื่องผูกของมาร
ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
โทษคนอื่น เห็นง่าย แต่โทษตนเองเห็นยาก
บัณฑิตพึงตั้งตนไว้ในคุณอันสมควรก่อน แล้วจึงสอนผู้อื่นภายหลัง จึงไม่มัวหมอง
บัณฑิตไม่พึงคบอสัตบุรุษ พึงคบแต่สัตบุรุษ เพราะอสัตบุรุษย่อมนำไปสู่นรก สัตบุรุษย่อมนำไปสู่สุคติ
บัณฑิตย่อมไม่แสดงอาการขึ้นลง
บาปกรรม ที่ทำแล้วย่อมไม่มีเปลี่ยนแปลง เหมือนนมสดที่รีดในวันนั้น, บาปย่อมตามเผาคนเขลา เหมือนไฟที่เถ้ากลบไว้
บุคคลควรเตือนกัน ควรสอนกัน และ ป้องกันจากคนไม่ดี เพราะเขาย่อมเป็นที่รักของคนดี แต่ไม่เป็นที่รักของคนไม่ดี
บุคคลหว่านพืชเช่นใด ย่อมได้ผลเช่นนั้น ผู้ทำกรรมดี ย่อมได้ผลดี ผู้ทำกรรมชั่ว ย่อมได้ผลชั่ว

พุทธสุภาษิตหมวด ป - ฝ

ประโยชน์ทั้งหลาย ย่อมล่วงเลยคนผู้ทอดทิ้งการงาน ด้วยอ้างว่าหนาวนัก ร้อนนัก เย็นเสียแล้ว
ปราชญ์ พึงรักษาศีล
คำบาลี สีลํ รกฺเขยฺย เมธาวี
ปราชญ์ผู้ให้ความสุข ย่อมได้รับความสุข
ปัญญา ย่อมเกิดเพราะการฝึกฝน
ปัญญาประเสริฐกว่าทรัพย์
ผู้เคารพผู้อื่น ย่อมมีความเคารพตนเอง
ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ
ผู้ใดเกียจคร้าน มีความเพียรเลว พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี แต่ผู้ปรารถนาความเพียรมั่นคง มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียว ประเสริฐกว่าผู้นั้น
ผู้ใดมีความไร้ศีลธรรมครอบคลุม เหมือนย่านทรายคลุมไม้สาละ ผู้นั้นชื่อว่าทำตนเหมือนถูกผู้ร้ายคุมตัว
ผู้ตั้งใจศึกษา ย่อมได้ปัญญา
ผู้ถึงพร้อมด้วยศีล มีปัญญา มีใจมั่นคงดีแล้วปรารภความเพียร ตั้งตนไว้ในธรรม ในกาลทุกเมื่อ ย่อมข้ามโอฆะที่ข้ามได้ยาก
ผู้ปรารถนาความสุขที่มั่นคง พึงเว้นมิตรชั่วเสีย คบแต่บุคคลสูงสุด และพึงตั้งอยู่ในโอวาทของท่าน
ผู้มีจิตอันไม่ชุ่มด้วยราคะ มีใจอันโทสะไม่กระทบแล้ว มีบุญและบาปอันละได้แล้ว ตื่นอยู่ ย่อมไม่มีภัย
ผู้มีตน ฝึกตนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งซึ่งได้ยาก
ผู้มีปัญญา ถึงพร้อมด้วยความรู้ ฉลาดในวิธีจัดการงาน รู้กาลและรู้สมัย เขาพึงอยู่ในราชการได้
ผู้ไม่ประมาท ย่อมไม่ตาย
ผู้หมั่นในการงาน ไม่ประมาท เป็นผู้รอบคอบ จัดการงานเรียบร้อย จึงควรอยู่ในราชการ
คำบาลี อุฏฺฐาตา กมฺมเธยฺเยสุ อปฺปมตฺโต วิจกฺขโณ สุสํวิหิตกมฺมนฺโต ส ราชวสตึ วเส
ผู้ให้ ย่อมผูกไมตรีไว้ได้
ผู้ให้สิ่งที่เลิศ ย่อมได้สิ่งที่เลิศอีก
ผู้ให้สิ่งที่เลิศ ให้สิ่งที่ดี ให้สิ่งที่ประเสริฐ ย่อมเป็นผู้มีอายุยืน มียศในภพที่ตนเกิด
ผู้ให้สิ่งประเสริฐ ย่อมถึงฐานะที่ประเสริฐ
ผู้ไหว้ ย่อมได้รับการไหว้ตอบ
ฝนย่อมรั่วรดเรือนที่มุงไม่ดีฉันใด, ราคะย่อมรั่วรดจิตที่ไม่ได้อบรมฉันนั้น

พุทธสุภาษิตหมวด พ - อ

พึงชนะคนโกรธด้วยความไม่โกรธ
พึงชนะคนไม่ดีด้วยความดี
พึงตัดความโกรธด้วยความข่มใจ
พึงรักษาความดีของคนไว้ ดังเกลือรักษาความเค็ม
พึงศึกษาความสามัคคี ความสามัคคีนั้น ท่านผู้รู้ทั้งหลาย สรรญเสริญแล้ว ผู้ยินดีในสามัคคี ตั้งอยู่ในธรรม ย่อมไม่คลาดจากธรรมอันเกษมจากโยคะ
พูดอย่างไร ทำได้อย่างนั้น
มีมิตรเลวมีเพื่อนเลว ย่อมมีมารยาทเลวและที่เที่ยวเลว
เมื่อคนโง่มีปัญญาทราม ทำกรรมชั่วอยู่ก็ไม่รู้สึก เขาเดือดร้อนเพราะกรรมของตน เหมือนถูกไฟไหม้
เมื่อผู้อื่นทำความดีให้ ทำประโยชน์ให้ก่อน แต่เราไม่สำนึกบุญคุณ เมื่อมีกิจเกิดขึ้นภายหลัง จะหาผู้ช่วยทำไม่ได้
เมื่อให้ บุญก็เพิ่มขึ้น
ไม่ควรทำบาป เพราะเห็นแก่กิน
โลกถูกจิตนำไป ถูกจิตชักไป, สัตว์ทั้งปวงไปสู่อำนาจแห่งจิตอย่างเดียว
วันคืนย่อมล่วงไป ชีวิตย่อมหมดเข้าไป อายุของสัตว์ ย่อมสิ่นไป เหมือนน้ำแห่งแม่น้ำน้อย ๆ ฉะนั้น
เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร
ศีลยังประโยชน์ให้สำเร็จตราบเท่าชรา
สังขารทั้งหลาย ไม่เที่ยงหนอ
สัตว์ทั้งปวง หวาดต่ออาญา ล้วนกลัวต่อความตาย ควรทำตนให้เป็นอุปมาล้าไม่ฆ่าเขาเอง ไม่พึงให้ผู้อื่นฆ่า
สัตว์ทั้งหลายย่อมต้องการความสุข ผู้ใดแสวงหาสุขเพื่อตน ไม่เบียดเบียนเขาด้วยอาชญา ผู้นั้นละไปแล้ว ย่อมได้สุข
สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
เหย้าเรือนที่ปกครองไม่ดี นำทุกข์มาให้
อย่าปล่อยกาลเวลาให้ล่วงไปโดยเปล่าประโยชน์
อยู่ร่วมกับคนชั่ว ย่อมมีแต่ความทุกข์