ค้นเจอ 57 รายการ

ลุก

หมายถึงก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก; เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. (จารึกสยาม); ไหม้โพลงขึ้น เช่น ไฟลุก.

ผุดผาย,ผุดผ้าย

หมายถึงก. ลุกไป.

ตลุก

หมายถึง[ตะหฺลุก] (ถิ่น) น. ปลักควาย, แอ่งน้ำตามลำห้วยที่ขาดเป็นช่วง ๆ ในหน้าแล้ง. (ข. ถฺลุก).

ขนหัวลุก

หมายถึง(สำ) ว. อาการที่ตกใจหรือกลัวมากเป็นต้นจนรู้สึกคล้ายกับผมตั้งชันขึ้น.

วุด

หมายถึงก. เป่าชุดให้ไฟลุก, ฮุด ก็ว่า.

ฮุด

หมายถึงก. เป่าชุดให้ไฟลุก, วุด ก็ว่า.

เอลาฬุก

หมายถึง[-ลาลุก] น. ฟักทอง, ฟักเหลือง. (ป.).

พาลุก

หมายถึงน. ทราย. (ป., ส. วาลุก).

พึ่บ,พึ่บพั่บ

หมายถึงว. ทันทีทันใด เช่น ไฟลุกพึ่บ ลุกกันพึ่บพั่บ; เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงนกกระพือปีกเป็นต้น.

อุฏฐาการ

หมายถึง[อุดถากาน] ก. ลุกขึ้น. (ป.).

กระปุกหลุก,กระปุ๊กลุก

หมายถึงว. อ้วนกลมน่าเอ็นดู.

ปล้ำผีลุกปลุกผีนั่ง

หมายถึง(สำ) ก. พยายามทำให้มีเรื่องมีราวขึ้นมา.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ