ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา กล้ำ, คล้ำ, ปล้น, สะดม, พลำ,พล้ำ, กราย, ลุมป์, กะป้ำกะเป๋อ, ป้ำ, ล้ำ
ปล้ำ,ปล้ำปลุก
หมายถึง[ปฺลํ้า, -ปฺลุก] ก. ใช้แขนกอดรัดจับกุมเพื่อจะให้อีกฝ่ายหนึ่งล้ม หรือให้อยู่ในอำนาจที่จะทำได้ตามใจตน, โดยปริยายหมายความว่า พยายามทำกิจการอย่างเต็มกำลัง, ปลุกปลํ้า ก็ว่า.
ปล้ำผีลุกปลุกผีนั่ง
หมายถึง(สำ) ก. พยายามทำให้มีเรื่องมีราวขึ้นมา.
จำบับ
หมายถึงก. จับ เช่น โจนจำบับจำบัง. (ม. คำหลวง มหาราช). (ข. จํบาบ่ ว่า การปล้ำกัน, การประสานมือกัน).