ตัวกรองผลการค้นหา
ปีน
หมายถึงก. ไต่โดยใช้มือและเท้าเกาะยึดขึ้นไป เช่น ปีนต้นไม้ ปีนเขา, ใช้ในอาการที่ไต่ลงก็มี เช่น ปีนลงทางหน้าต่าง; โดยปริยายหมายความว่า ออกนอกที่นอกทาง เช่น ปีนทาง.
หมายถึงน. ชื่อเพลงที่ขึ้นต้นด้วยคำ ปีน เช่น ปีนตลิ่งนอก ปีนตลิ่งใน.
บันได
หมายถึงน. สิ่งที่ทำเป็นขั้น ๆ สำหรับก้าวขึ้นลง, กระได ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงบุคคลหรือสิ่งที่อาศัยใช้ไต่เต้าขึ้นไปสู่ฐานะหรือตำแหน่งที่สูงขึ้นไป.
ป่ายปีน
หมายถึงก. ปีนหรือตะกายขึ้นไปด้วยความยากลำบาก, ปีนป่าย ก็ว่า.
ป่าย
หมายถึงว. ปีนขึ้นไปด้วยความยากลำบาก, มักใช้เข้าคู่กับคำ ปีน เป็น ป่ายปีน หรือ ปีนป่าย.
ปีนป่าย
หมายถึงก. ปีนหรือตะกายขึ้นไปด้วยความยากลำบาก, ป่ายปีน ก็ว่า.
ลูกบันได
หมายถึงน. ขั้นบันไดชนิดที่ชักขึ้นลงหรือยกไปมาได้, ลูกกระได ก็ว่า.
แม่บันได
หมายถึงน. ไม้ยาว ๒ อันที่ขนาบสำหรับสอดใส่หรือตีลูกบันได, แม่กระได ก็เรียก.
แม่กระได
หมายถึงน. แม่บันได.
ลูกกระได
หมายถึงน. ลูกบันได.
เกรินบันไดนาค
หมายถึงน. เกรินซึ่งเป็นแท่นเลื่อนบนรางลาดประดับรูปนาค ใช้ในการเชิญพระบรมโกศโดยกว้านขึ้นหรือผ่อนลง.
ตะกุยตะกาย
หมายถึงก. พยายามป่ายปีนให้พ้นอันตราย.