ผลการค้นหา

คำในภาษาไทยคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 37 รายการ

โกลาหล

หมายถึง[-หน] น. เสียงกึกก้อง. ว. อื้ออึง, เอิกเกริก, วุ่นวาย, (โบ; กลอน) ใช้เป็น โกลา โกลี ก็มี เช่น เสียงโห่โกลาเกรียงไกร. (คำพากย์), พระกุมารโกรธใจเป็นโกลี. (ไชยเชฐ). (ป., ส.).

ทะเลาะ

หมายถึงก. ทุ่มเถียงกันด้วยความโกรธ, โต้เถียงกัน, เป็นปากเป็นเสียงกัน.

เป็นปากเป็นเสียงกัน

หมายถึงก. ทะเลาะกัน.

มีปากมีเสียง

หมายถึงก. ทะเลาะกัน, ทุ่มเถียงกัน.

ทุ่มเถียง

หมายถึงก. เถียงกันรุนแรงอย่างทะเลาะ.

จำเลาะ

หมายถึงก. ทะเลาะ. (ข. เฌฺลาะ).

วิวาท

หมายถึงก. ทะเลาะ เช่น เด็กวิวาทกัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ทะเลาะ เป็น ทะเลาะวิวาท. (ป., ส.).

เลิกแล้วต่อกัน

หมายถึงก. ยุติการทะเลาะวิวาทบาดหมางกัน.

ชมเลาะ

หมายถึง(โบ) ก. ทะเลาะ เช่น ความชมเลาะกันก็จแรก. (ม. คำหลวง วนปเวสน์). (ข. เฌฺลาะ ว่า ทะเลาะ).

พาลรีพาลขวาง

หมายถึง(สำ) ว. ชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาท.

วางตัวเป็นกลาง

หมายถึงก. ไม่เข้าข้างใคร เช่น พี่น้องทะเลาะกัน เขาเลยต้องวางตัวเป็นกลาง.

ขัดเขมร

หมายถึงก. ถกเขมร เช่น ทะเลาะกูกำหมัดขัดเขมร. (ดึกดำบรรพ์).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด