ค้นเจอ 21 รายการ

ดาล

หมายถึงก. เกิดขึ้น, เป็นขึ้น, มีขึ้น. น. พื้น, ฝ่า (ใช้แก่มือหรือเท้า) เช่น ดาลได ว่า ฝ่ามือ ดาลเชิง ว่า ฝ่าเท้า. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).

ดาล

หมายถึงน. กลอนประตูที่ทำด้วยไม้สำหรับขัดบานประตูอย่างประตูโบสถ์ เช่น ลงดาล ลั่นดาล ขัดดาล, เหล็กสำหรับไขดาล มีรูปเป็นมุมฉาก ๒ ทบอย่างคันฉัตรหลังพระพุทธรูป เรียกว่า ลูกดาล, ช่องสำหรับไขดาล เรียกว่า ช่องดาล, (โบ) ใช้ว่า ดาฬ.

ดาฬ

หมายถึง[ดาน] (โบ) น. กลอนประตู. (ดู ดาล ๑).

กำดาล

หมายถึง(กลอน) ก. ดาล เช่น กำเดาะกำดาลทวี. (บวรราชนิพนธ์).

กลอน

หมายถึง[กฺลอน] น. ไม้ขัดประตูหน้าต่าง, ดาล, เครื่องสลักประตูหน้าต่าง; ไม้ที่พาดบนแปสำหรับวางเครื่องมุงหลังคาจากเป็นต้น.

ไลย

หมายถึง[ไล] น. สลัก, ดาล, ลิ่ม.

ลูกดาล

หมายถึงน. เหล็กสำหรับไขดาลประตู มีรูปเป็นมุมฉาก ๒ ทบ.

ไขดาล

หมายถึงก. ทำให้ลูกดาลที่ลงไว้เปิดออก.

ช่องดาล

หมายถึงน. รูสำหรับสอดลูกดาลเข้าไปเขี่ยดาลที่ขัดบานประตู.

ใบดาล

หมายถึงน. บานประตูหรือหน้าต่างที่ใช้ลูกดาล.

กระลู่น์

หมายถึงว. น่าสงสาร เช่น กระลู่น์แลดูดาลแสยง. (สุธน).

ตาฬะ

หมายถึง(แบบ) น. ลูกกุญแจ, กลอนประตู, ลูกดาล. (ป., ส.).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ