ตัวกรองผลการค้นหา
จำเลย
หมายถึงน. (กฎ) บุคคลผู้ถูกฟ้องต่อศาลแล้ว; ผู้ถูกฟ้องความ. (กลอน) ก. เฉลย, ตอบ. (ข. จํเลิย ว่า ผู้ตอบ).
จารีตนครบาล
หมายถึงก. ไต่สวนพิจารณาคดีด้วยการทรมานจำเลย.
ตกเป็น
หมายถึงก. กลายเป็น เช่น ตกเป็นของเขา ตกเป็นข่าว ตกเป็นจำเลย.
ปากคำ
หมายถึงน. คำให้การ เช่น ให้ปากคำแก่เจ้าหน้าที่สอบปากคำจำเลย.
ให้การ
หมายถึง(กฎ) ก. ให้ถ้อยคำเกี่ยวกับเรื่องที่เป็นมา เช่น จำเลยให้การต่อศาล.
ปิดคดี
หมายถึง(กฎ) ก. การที่โจทก์และจำเลยแถลงด้วยปาก หรือหนังสือ หรือทั้ง ๒ อย่างเมื่อสืบพยานจำเลยเสร็จแล้ว เพื่อสรุปประเด็นข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายต่อศาลก่อนมีคำพิพากษา.
หมายจับ
หมายถึง(กฎ) น. หมายอาญาที่สั่งให้เจ้าหน้าที่จับกุมผู้ต้องหาหรือจำเลย.
ว่าต่าง
หมายถึง(กฎ) ก. ว่าความแทนโจทก์, ใช้คู่กับ แก้ต่าง ซึ่งหมายถึง ว่าความแทนจำเลย.
แก้ต่าง
หมายถึง(กฎ) ก. ว่าความแทนจำเลย, ใช้คู่กับ ว่าต่าง ซึ่งหมายถึง ว่าความแทนโจทก์.
หมายขัง
หมายถึง(กฎ) น. หมายอาญาที่ศาลสั่งให้ขังผู้ต้องหาหรือจำเลยไว้ระหว่างสอบสวนไต่สวนมูลฟ้องหรือพิจารณา.
เจือสม
หมายถึงก. มีความสอดคล้องหรือสนับสนุนให้น่าเชื่อ เช่น คำให้การของพยานโจทก์กับพยานจำเลยเจือสมกัน.
ปล่อยชั่วคราว
หมายถึง(กฎ) ก. ปล่อยผู้ต้องหาหรือจำเลยจากการควบคุมหรือขังชั่วระยะเวลาหนึ่งในระหว่างการสอบสวนหรือระหว่างการพิจารณาของศาล.