ตัวกรองผลการค้นหา
กล่าวหา
หมายถึงก. ฟ้อง, กล่าวโทษ.
ฟ้องร้อง
หมายถึงก. กล่าวโทษ, กล่าวหา.
กล่าวโทษ
หมายถึงก. แจ้งว่ากระทำผิด.
ข้อหา
หมายถึงน. คำกล่าวโทษ; (กฎ) คำกล่าวหาบุคคลว่าได้กระทำความผิดอาญา; คำกล่าวหาเกี่ยวกับข้อโต้แย้งสิทธิหรือหน้าที่ของบุคคลในทางแพ่ง.
โพนทะนา
หมายถึงก. กล่าวโทษ, ติเตียน, พูดกล่าวโทษท่านต่อหน้าผู้อื่น.
ต้องหา
หมายถึงก. ถูกกล่าวหาในคดีอาญา.
หาความ
หมายถึงก. กล่าวโทษ, ใส่ความ; หาเรื่องไม่จริงมาว่า.
ต้องคดี
หมายถึง(กฎ) ก. ถูกกล่าวหาหรือถูกฟ้องในคดีอาญา.
ปรักปรำ
หมายถึง[ปฺรักปฺรำ] ก. กล่าวโทษหรือให้การใส่ร้ายเกินความเป็นจริง.
เป็นควัน
หมายถึงว. อาการที่ปฏิเสธข้อกล่าวหาอุตลุดเป็นพัลวัน.
จำโนทย์
หมายถึง(โบ) ก. ฟ้อง, ร้องขอ, กล่าวหา. (แผลงมาจาก โจท, โจทย์).
บริภาษ
หมายถึง[บอริพาด] ก. กล่าวติเตียน, กล่าวโทษ, ด่าว่า. (ส. ปริภาษ).