ตัวกรองผลการค้นหา
หิม,หิม-,หิมะ
หมายถึง[หิมมะ-] น. ละอองนํ้าในอากาศที่แปรสภาพเป็นของแข็งเพราะอุณหภูมิตํ่า ลักษณะฟูเป็นปุย ลอยลงมาจากท้องฟ้า; ความหนาว, ความเยือกเย็น; ฤดูหนาว. (ป., ส.).
หิมวันต์,หิมวา,หิมวาต,หิมวาน
หมายถึง[หิมมะ-] น. หิมวัต.
เหิมเกริม
หมายถึงก. กำเริบเสิบสาน.
หิมาลัย
หมายถึงน. ชื่อเทือกเขาอยู่ทางทิศเหนือของอินเดีย ยอดเขามีหิมะปกคลุมตลอดปี. (ป., ส. หิม + อาลย = ที่อยู่ของหิมะ).
เหิมฮึก
หมายถึงว. ลำพองใจด้วยความคะนอง, ฮึกเหิม ก็ว่า.
ฮึกเหิม
หมายถึงก. ลำพองใจด้วยความคึกคะนอง, เหิมฮึก ก็ว่า.
มหิมา
หมายถึงว. ใหญ่, โต, ใช้ว่า มหึมา ก็มี.
กรรเหิม
หมายถึง[กัน-] (โบ; กลอน) ก. เหิม เช่น กรรเหิมหายหว่นนหว่า. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์).
หิมพานต์
หมายถึง[หิมมะ-] น. ชื่อป่าหนาวแถบเหนือของอินเดีย; ชื่อกัณฑ์ที่ ๒ แห่งเวสสันดรชาดก.
หิมวาส,หิมเวศ
หมายถึง[หิมมะวาด, หิมมะเวด] น. ที่อยู่อันหนาว คือ ป่าหิมพานต์; ใช้ว่า ป่าทั่วไป ก็มี.
เหิม
หมายถึงว. กำเริบ, ลำพองใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น เหิมเกริม เหิมหาญ เหิมห้าว เหิมฮึก.
เหิมหาญ
หมายถึงว. ลำพองใจด้วยความกล้าหาญ.