คำในภาษาไทย
ไส้
หมายถึงน. ส่วนของทางเดินอาหารซึ่งอยู่ระหว่างกระเพาะอาหารกับทวารหนัก เป็นท่อยาวขดไปขดมาอยู่ในช่องท้อง มีหน้าที่ย่อย ดูดซึมอาหารและนํ้า พักและขับถ่ายกากอาหาร, ลําไส้ ก็เรียก; เรียกของที่อยู่ข้างในซึ่งมีลักษณะเช่นนั้น เช่น ไส้ตะเกียง หรือที่ใส่ข้างใน เช่น ไส้ขนม ไส้ดินสอ; โดยปริยายหมายความว่า ความลับ เช่น สาวไส้ให้กากิน รู้ไส้; คนในครอบครัว, คนภายใน, คนใกล้ชิด, เช่น เห็นขี้ดีกว่าไส้ ไส้เป็นหนอน.
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ปีมะเส็ง.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
ถ่อมไส้ มีท้องมีไส้ ยัดไส้ ลำไส้ ศูนย์ไส้ สาคูไส้หมู เครื่องใน แสบไส้ ไล่ ไล่ช้าง ไสร้ ไส้เป็นหนอน