คำในภาษาไทย
แปลก,แปลก ๆ
หมายถึง[แปฺลก] ว. แตกต่างไปจากที่เคยคิด เคยรู้ เคยเห็น เป็นต้น เช่น แปลกตา แปลกใจ; ต่าง, เพี้ยนไป, ผิดปรกติ เช่น เป็นคนแปลก.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
ชอบกล ดูรึ ตระการ บุปผวิกัติ ผิดตา ผิดประหลาด ผิดหูผิดตา ผิดเพี้ยน มาแขก หลากใจ เวมัต แวน