คำในภาษาไทย
แปร่ง
หมายถึง[แปฺร่ง] ว. มีเสียงพูดผิดเพี้ยนไปจากเสียงที่พูดกันเป็นปรกติในถิ่นนั้น ๆ, ไม่สนิท.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
กะหน็องกะแหน็ง ชัด เสียงแปร่ง เสียงแปร่งหู แปร่งหู แวน แวนดา แวววิเชียร แส แสงสว่าง ไล่ลูกฆ้อง ไล่ลูกระนาด
หมายถึง[แปฺร่ง] ว. มีเสียงพูดผิดเพี้ยนไปจากเสียงที่พูดกันเป็นปรกติในถิ่นนั้น ๆ, ไม่สนิท.
กะหน็องกะแหน็ง ชัด เสียงแปร่ง เสียงแปร่งหู แปร่งหู แวน แวนดา แวววิเชียร แส แสงสว่าง ไล่ลูกฆ้อง ไล่ลูกระนาด