คำในภาษาไทย
เอื้อง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกล้วยไม้. (ดู กล้วยไม้ ๑). (ปาก) เรียกหญิงสาวทางภาคพายัพว่า เอื้องเหนือ.
หมายถึงน. หญ้าและใบไม้เป็นต้นที่สัตว์บางจําพวกเช่นวัวควายกินเข้าไปในกระเพาะทีหนึ่งแล้วสํารอกออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียด ในคำว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง. ว. เรียกอาการที่สัตว์บางจำพวกเช่นวัวควายสํารอกอาหารออกมาเคี้ยวอีกให้ละเอียดว่า บดเอื้อง หรือ เคี้ยวเอื้อง; โดยปริยายหมายความว่า ทําอะไรช้า ๆ.