หน้าหลักภาษาไทยพจนานุกรมไทยเดียรถีย์คำในภาษาไทยเดียรถีย์หมายถึง[-ระถี] น. นักบวชภายนอกพระพุทธศาสนาในอินเดียสมัยพุทธกาล. (ส. ตีรฺถิย; ป. ติตฺถิย).เดียรถีย์ อ่านว่าอ่านว่า /เดียน-ระ-ถี/ ภาพประกอบเดียรถีย์ คำในภาษาไทยที่คล้ายกันทิคัมพร อเหตุกทิฐิ เวค เวจ,เวจ- เวชยันต์ เวชศาสตร์ เวณิ เวท เวทนา เวทมนตร์ เวนคืน เศวตัมพร,เศวตามพร