คำในภาษาไทย
ส่วย
หมายถึงน. ชนชาติพูดภาษาตระกูลมอญ-เขมรพวกหนึ่ง อยู่ทางภาคอีสาน.
หมายถึงน. ของที่เรียกเก็บจากพื้นเมืองส่งเป็นภาคหลวงตามวิธีเรียกเก็บภาษีอากรในสมัยโบราณ; เงินช่วยราชการตามที่กําหนดเรียกเก็บจากราษฎรชายที่มิได้รับราชการทหารเป็นรายบุคคล, รัชชูปการ ก็ว่า.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
พลี มัญเชฏฐิกากร ร่องส่วย ส สกทาคามี,สกิทาคามี สกปรก สกรรมกริยา สกล สกี สุงก,สุงก-,สุงกะ ส่งส่วย อายุกตกะ,อายุตกะ
