คำในภาษาไทย
ศาลฎีกา
หมายถึง(กฎ) น. ศาลยุติธรรมชั้นสูงสุดซึ่งมีอํานาจพิจารณาพิพากษาบรรดาคดีที่อุทธรณ์คําพิพากษาหรือคําสั่งของศาลอุทธรณ์และศาลอุทธรณ์ภาค และคดีที่อุทธรณ์คำพิพากษาหรือคำสั่งของศาลชั้นต้นโดยตรงต่อศาลฎีกาตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายว่าด้วยการอุทธรณ์หรือฎีกา และคดีที่กฎหมายอื่นบัญญัติให้ศาลฎีกามีอำนาจพิจารณาพิพากษา รวมทั้งมีอำนาจวินิจฉัยชี้ขาดหรือสั่งคำร้องคำขอที่ยื่นต่อศาลฎีกาตามกฎหมาย.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
คำพิพากษาฎีกา ฎีกา ศต,ศต-,ศตะ ศมะ ศรวณีย์ ศราพ ศรายุธ ศรี ศฤงคารรส ศฤงค์ ศาลยุติธรรม ศาลอุทธรณ์
