คำในภาษาไทย
พัทธยา
หมายถึงน. จํานวนที่หักหรือริบเอาไว้เป็นภาคหลวง.
หมายถึงน. เรียกลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝนว่า ลมพัทธยา.
หมายถึงน. จํานวนที่หักหรือริบเอาไว้เป็นภาคหลวง.
หมายถึงน. เรียกลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝนว่า ลมพัทธยา.