คำในภาษาไทย
พร่ำ
หมายถึง[พฺรํ่า] ว. รํ่าไป, ซํ้า ๆ ซาก ๆ, บ่อย ๆ, เช่น พร่ำบ่น พร่ำเพ้อรำพัน พร่ำสาธยายมนตร์.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
ขะข่ำ จ้ำจี้จ้ำไช พกนุ่น พกุระ พกุล พงศ,พงศ-,พงศ์ พงศา พญาลอ พญาโศก พญาไทย ร่ำร้อง ไม่พูดพร่ำทำเพลง
หมายถึง[พฺรํ่า] ว. รํ่าไป, ซํ้า ๆ ซาก ๆ, บ่อย ๆ, เช่น พร่ำบ่น พร่ำเพ้อรำพัน พร่ำสาธยายมนตร์.
ขะข่ำ จ้ำจี้จ้ำไช พกนุ่น พกุระ พกุล พงศ,พงศ-,พงศ์ พงศา พญาลอ พญาโศก พญาไทย ร่ำร้อง ไม่พูดพร่ำทำเพลง