คำในภาษาไทย
ฝี
หมายถึงน. โรคจําพวกหนึ่ง เป็นต่อมบวมขึ้นกลัดหนองข้างใน เรียกชื่อต่าง ๆ กันหลายชนิด เช่น ฝีคัณฑมาลา ฝีดาษ ฝีประคําร้อย, ราชาศัพท์ว่า พระยอด.
หมายถึงใช้นําหน้าคําอื่น หมายความว่า การกระทําหรือการแสดงออกมาในบางลักษณะ.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
ปีฬกะ ฝน ฝนตกอย่าเชื่อดาว ฝีคัณฑมาลา ฝีคัณฑสูตร ฝีตีน ฝีประคำร้อย ฝีฝักบัว ฝีหัวขาด ยอด วณ,วณ-,วณะ วัณ,วัณ-
