คำในภาษาไทย
ผู้พิพากษา
หมายถึง(กฎ) น. ข้าราชการตุลาการผู้มีอำนาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดี.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
กระลาการ ขุนศาล ตุลาการ ผงคลี ผู้ ผู้ตราส่ง,ผู้ส่ง ผู้ถูกกักกัน ผู้พิพากษาสมทบ พิพากษา ยกฟ้อง วิพากษ์ ศาลแขวง
หมายถึง(กฎ) น. ข้าราชการตุลาการผู้มีอำนาจและหน้าที่ในการพิจารณาพิพากษาอรรถคดี.
กระลาการ ขุนศาล ตุลาการ ผงคลี ผู้ ผู้ตราส่ง,ผู้ส่ง ผู้ถูกกักกัน ผู้พิพากษาสมทบ พิพากษา ยกฟ้อง วิพากษ์ ศาลแขวง