คำในภาษาไทย
บรรพ,บรรพ-,บรรพ-,บรรพ์
หมายถึง[บันพะ-, บัน] ว. ก่อน, ทีแรก, เบื้องต้น; ตะวันออก. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
หมายถึง[บันพะ-, บัน] ว. ก่อน, ทีแรก, เบื้องต้น; ตะวันออก. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
กระซ่าง กระวายกระวน กษีรรส กัษณ ขวน ขวัญเกี่ยง ตะลิบ บกพร่อง บรรพ,บรรพ-,บรรพ- ปรั่น,ปรั้น สับ โกกเกก
หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?
ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ