คำในภาษาไทย
ตีน
หมายถึงน. ชื่อปลานํ้ากร่อยในวงศ์ Periophthalmidae ที่ใช้ครีบอกต่างตีน ตาโปนมองเห็นเหนือนํ้าได้ดี เช่น ชนิด Periophthalmus barbarus, Boleophthalmus boddarti.(ดู จุมพรวด).
หมายถึงน. อวัยวะส่วนล่างสุดของคนหรือสัตว์ นับตั้งแต่ใต้ข้อเท้าลงไป สําหรับยืนหรือเดินเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นหรือส่วนล่างของสิ่งบางอย่าง เช่น ตีนม่าน ตีนมุ้ง; ชาย, เชิง, เช่น ตีนท่า ตีนเลน.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
จุมพรวด ตกกระไดพลอยโจน ตกขอบ บาท,บาท,บาท- ปาทะ ฝีตีน รายตีนตอง ร่องตีนช้าง วัวลืมตีน สะเก็ดตีนเมรุ เท้า เสียตีน