คำในภาษาไทย
ตาก
หมายถึงก. ผึ่งให้แห้ง เช่น ตากผ้า, ปล่อยทิ้งไว้กลางแจ้ง เช่น ตากแดด ตากฝน; ตรํา, สู้ทน, เช่น เดินตากฝน นอนตากยุง. ว. ห่าง, แบะออก, เช่น ควายเขาตาก คือ ปลายเขาไม่รวมเข้าหากัน; ที่ผึ่งแดดจนแห้ง เช่น ข้าวตาก กล้วยตาก; เรียกหลังคาเรือนที่ชันน้อยว่า หลังคาตาก.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
กระดาก กระตาก,-กระตาก กระเจาะ กุ้งแห้ง ข้าวตาก ตกกระไดพลอยโจน ตาโพลง ปลาเกลือ หน้ากร้าน หมากแห้ง หูกว้างตากว้าง เข้าตา
