คำในภาษาไทย
ตอ
หมายถึงน. โคนของต้นไม้ที่ลําต้นถูกตัดหรือหักลงแล้ว, สิ่งบางอย่างเช่นเสาหรือหลักที่ปักไว้หรือที่ยังเหลืออยู่แต่โคนเมื่อบางส่วนถูกตัด หัก หรือกร่อนไป, โดยปริยายเรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
กร่ำ ขาณุ จุดไต้ตำตอ ซอ ตกกระไดพลอยโจน ตักน้ำรดหัวตอ น้ำลดตอผุด ปลูกเรือนคร่อมตอ มีดบังตอ ลูกข้าว หัวตะโหงก หัวหลักหัวตอ
