คำในภาษาไทย
ดัด
หมายถึงก. ทําให้คดหรือตรงตามประสงค์ เช่น ดัดไม้ ดัดนิสัย; ทําให้เที่ยงตรง เช่น พระดัดคดีดล โดยเยี่ยง ยุกดิ์นา. (ตะเลงพ่าย); ปลุก เช่น เคยดัดฤดีตาตื่นตรับ. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์). ว. ที่ทําให้คดหรือตรงตามประสงค์ เช่น ไม้ดัด ตะโกดัด.
หมายถึงก. ดาด, กั้น, เช่น ดัดพิดาน ว่า กั้นเพดาน.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
คัดคลองเลื่อย ชระดัด ดก ดงดาน ดัดดั้น ดัสกร ปีกหมวก สุวินัย เพไนย เสียงอ่อนเสียงหวาน เสียงเล็กเสียงน้อย ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก
