คำในภาษาไทย
คู
หมายถึงก. กิริยาที่นกบางชนิดเช่นนกเขาหรือนกพิราบขันหรือร้อง, โดยปริยายหมายความว่า พูดแทะโลมกัน เช่น ข้อยคูดนูแนบนิทรา. (สรรพสิทธิ์).
หมายถึงน. ร่องนํ้าที่ขุดขึ้นเพื่อชักน้ำหรือเก็บนํ้าไว้ใช้เป็นต้น เช่น คูสวน, ร่องน้ำที่ขุดขึ้นเพื่อเป็นเครื่องกีดขวางป้องกันที่นอกกำแพงเมือง เช่น คูเมือง.
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
ข้าง ๆ คู ๆ ค คคนางค์ คำพ้องรูป จุ๊กกรู๊ ตะแบง บริขา ปริขา ลำเวียง หน่าง ไปอย่างน้ำขุ่น ๆ ไว้เหลี่ยมไว้คู