ข้าศึก หมายถึง น. ศัตรูของบ้านเมือง, คู่สงคราม, โดยปริยายหมายความว่า ผู้ขัดขวางหรือทําลาย.
คู่อริ หมายถึง น. ผู้ที่เป็นหรือเคยเป็นศัตรูกัน.
ดัสกร หมายถึง [ดัดสะกอน] (แบบ) น. ข้าศึก. (ส. ตสฺกร; ป. ตกฺกร ว่า โจร, ขโมย).
ปรปักษ์ หมายถึง [ปอระ-] น. ข้าศึก, ศัตรู, ฝ่ายตรงข้าม.
ปัจจามิตร หมายถึง น. ข้าศึก, ศัตรู. (ส. ปจฺจามิตฺร; ป. ปจฺจามิตฺต).
ปัจนึก หมายถึง [ปัดจะหฺนึก, ปัดจะนึก] (แบบ) น. ข้าศึก, ศัตรู. (ป. ปจฺจนีก).
วิปักษ์ หมายถึง น. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู, ปรปักษ์. (ส.; ป. วิปกฺข).
อมิตร หมายถึง [อะมิด] ว. ไม่ใช่เพื่อน.
น. ข้าศึก, ศัตรู. (ส.; ป. อมิตฺต).
อริ หมายถึง [อะริ, อะหฺริ] น. ข้าศึก, ผู้ที่ไม่ถูกกัน. (ป., ส.).
เวรี หมายถึง น. คนจองเวรกัน, ศัตรู. (ป.; ส. ไวรี).
เสี้ยนศึก หมายถึง (โบ) น. ข้าศึกศัตรูที่ก่อการร้าย.
เสี้ยนหนาม หมายถึง น. ข้าศึกศัตรูที่ก่อความเดือดร้อนให้.
ไพรินทร์ หมายถึง น. กษัตริย์ผู้เป็นข้าศึก.
ไพรี หมายถึง น. ผู้มีเวร; ข้าศึก. (ส. ไวรินฺ; ป. เวรี).
