ค้นเจอ 6 รายการ

เฟื่องฟุ้ง

หมายถึงก. ขจรไป, แพร่หลาย, (ใช้แก่เกียรติคุณ), ฟุ้งเฟื่อง ก็ว่า. ว. เชี่ยวชาญ, ชำนิชำนาญ, (ใช้แก่สติปัญญา), ฟุ้งเฟื่อง ก็ว่า.

เฟื่อ

หมายถึง(โบ) ก. เกื้อกูล เช่น ช่วยเหนือเฟื่อกู้มัน. (จารึกสยาม).

เฟื่อง

หมายถึงน. เครื่องประดับอย่างหนึ่ง ทำเป็นสายห้อยโยงเป็นช่วง ๆ มีอุบะห้อยระหว่างเฟื่อง; เรียกโรคที่มีเสมหะกำเริบว่า เสมหะเฟื่อง.

เฟื่องฟ้า

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Bougainvillea spectabilis Willd. ในวงศ์ Nyctaginaceae ดอกสีต่าง ๆ เช่น แดง เหลือง ชมพู ปลูกเป็นไม้ประดับ.

เฟื่องฟู

หมายถึงว. เจริญ, มั่งคั่ง, รุ่งเรือง, เช่น ฐานะกำลังเฟื่องฟู, ฟูเฟื่อง ก็ว่า.

เฟื่อง

หมายถึงก. เจริญรุ่งเรือง, รุ่งโรจน์, มีชื่อเสียงโด่งดัง, เช่น เขากำลังเฟื่อง ความคิดเฟื่อง ชื่อเสียงเฟื่อง; คล่องแคล่ว, แม่นยำ, เช่น จบปริญญาเอกมาใหม่ ๆ ความรู้กำลังเฟื่อง.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ