ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา เบ้อ, เบ้า, เว่อ, เบี้ยว ๆ บูด ๆ, เบ้, เหย
เบ้
หมายถึงว. บิด, ไม่ตรง, เช่น ทำปากเบ้; ทำหน้าแสดงอาการผิดหวัง ไม่เห็นด้วย ไม่พอใจ หรือเจ็บปวด เป็นต้น.
เบ้อ
หมายถึงว. เป็นแผลเหวอะหวะเข้าไป.
เบ้าขลุบ
หมายถึงน. เบ้ากลมรูปเหมือนขลุบ มีแบบพิมพ์ติดอยู่บนเบ้านั้นเสร็จ เมื่อทองในเบ้าละลาย ก็พลิกควํ่าให้ทองไหลลงในแบบพิมพ์นั้น.
เบ้าหลุด
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
เบ้อเร่อ,เบ้อเร่อเท่อ,เบ้อเริ่ม,เบ้อเริ่มเทิ่ม
หมายถึง(ปาก) ว. ใหญ่โตกว่าปรกติ.
เบ้าตา
หมายถึงน. กระบอกตา.
เบ้า
หมายถึงน. ดินหรือโลหะปั้นเป็นรูปคล้ายถ้วยสำหรับหลอมหรือผสมโลหะบางชนิด เช่นทอง เงิน, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เบ้าหัวไหล่ เบ้าขนมครก.