ผลการค้นหา

เบิกบาน

หมายถึงว. แช่มชื่น, สดใส.

บาน

หมายถึงน. ของที่เป็นแผ่น ๆ บางอย่าง เช่น บานประตู บานหน้าต่าง บานกระจกเงา; ลักษณนามใช้เรียกของเช่นนั้น เช่น กระจกบานหนึ่ง หน้าต่าง ๒ บาน. ก. เผยออก, คลี่ออก, ขยายออก, เช่น ดอกไม้บาน หอบซี่โครงบาน; กระจาย เช่น เรือแล่นจนนํ้าบาน. ว. ที่ผายออก เช่น ชามปากบาน กางเกงขาบาน กระโปรงบาน; ปลาบปลื้ม, แช่มชื่น, เบิกบาน, เช่น ใจบาน หน้าบาน; (ปาก) มาก เช่น เสียไปบาน.

บำเทิง

หมายถึงว. บันเทิง, เบิกบาน, รื่นเริง, ยินดี.

ชื่น

หมายถึงก. แจ่มใส เช่น หน้าค่อยชื่นขึ้น. ว. เบิกบาน, ยินดี, เช่น ชื่นใจ ชื่นตา.

สมิต

หมายถึง[สะมิด] ก. ยิ้ม, เบิกบาน. (ส.; ป. สิต).

ชื่นบาน

หมายถึงว. เบิกบาน.

อิ่ม

หมายถึงก. เต็มแล้ว, พอแล้ว, หายหิว, หายอยาก. ว. เบิกบาน, แช่มชื่น, เช่น หน้าอิ่ม.

บันเทิง

หมายถึงก. เบิกบาน, รื่นเริง; ทำให้รู้สึกสนุก เช่น รายการบันเทิง, บำเทิง หรือ ประเทิง ก็ว่า.

หมองมัว

หมายถึงว. ไม่แจ่มใส, ไม่เบิกบาน.

เพลินใจ

หมายถึงก. เบิกบานใจ.

ปลื้ม

หมายถึง[ปฺลื้ม] ก. เบิกบานยินดีมาก.

หน้าชื่นตาบาน

หมายถึงว. มีสีหน้าเบิกบานแจ่มใส.