ค้นเจอ 16 รายการ

เบาะ

หมายถึงน. ที่มา.

เบาะ

หมายถึงน. เครื่องรองรับซึ่งมีลักษณะนุ่ม เช่น เบาะยัดนุ่น เบาะรองนั่ง เบาะสำหรับเด็กนอน.

ศัยยา

หมายถึงน. ที่นอน, ฟูก, เบาะ. (ส.; ป. เสยฺยา).

เบาะ ๆ

หมายถึงว. อาการที่ตี ฟัน หรือทุบเป็นต้นแต่เบา ๆ เช่น ตีเบาะ ๆ.

ที่นอน

หมายถึงน. ฟูก, เบาะ, เครื่องปูลาดสำหรับนอน, ราชาศัพท์เรียกว่า พระที่.

ศยนะ

หมายถึง[สะยะ-] น. การนอน, การหลับ; ที่นอน, ฟูก, เบาะ. (ส.; ป. สยน).

แคบ

หมายถึงน. อานม้า เช่น สรรพแคบหมอนทองห้อยภู่พราย. (ยวนพ่าย). (เทียบ ข. แคบ ว่า เบาะ, อานม้า). ก. ขลิบ เช่น ล้วนอลงกฎด้วยอลงการ เบาะลอออานแคบคำ. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). (ถิ่น-อีสาน แขบ ว่า ขลิบ).

พระนาด

หมายถึงน. เบาะสำหรับปูบนหลังช้างเพื่อออกป่า, พนาด ก็ว่า.

ผ้าอ้อม

หมายถึงน. ท่อนผ้าสำหรับปูให้เด็กนอนในเบาะ.

ผ้ายาง

หมายถึงน. ผืนยางหรือพลาสติก ใช้ปูที่นอนหรือเบาะเป็นต้น.

สายเหา

หมายถึงน. สายเชือกหรือหนังที่รั้งอานหรือเบาะม้า แล้วมาโยงกับโคนหางม้า.

แบเบาะ

หมายถึงว. ที่นอนอยู่บนเบาะเมื่อยังเป็นเด็กแดง ๆ, โดยปริยายหมายความว่า ไร้เดียงสา เช่น ทำเป็นเด็กแบเบาะ.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ