ผลการค้นหา

เคาะ

หมายถึงก. ใช้อวัยวะมีมือเป็นต้นกระทบเบา ๆ เช่น เคาะจังหวะ เคาะบุหรี่, ใช้มือหรือวัตถุงอ ๆ ตีหรือทุบให้เกิดเสียงเป็นต้น เช่น เคาะประตู เคาะระฆัง เคาะตัวถังรถ; พูดเย้าแหย่. ว. เลียบเคียง เช่น พูดเคาะ.

เทง,เท้ง,เท้ง

หมายถึง(โบ) ก. ทุบ, เคาะ, เช่น อันว่าพระมหาสัตว์ก็ถามเพื่อว่าดึกดื่น ตื่นนอนใครแลมาเท้งทรวารพระกุฎีดูดังนี้. (ม. คำหลวง กุมาร).

เกาะ

หมายถึงว. เสียงเคาะ.

โปก,โป๊ก

หมายถึงว. เสียงดังอย่างเอาค้อนเคาะกระดาน.

เปก,เปก,เป๊ก,เป๊ก

หมายถึงว. เสียงดังอย่างเสียงเคาะไม้.

เขก

หมายถึงก. ใช้ด้านหลังของข้อนิ้วที่งอเข้าด้วยกันเคาะลงไป เช่น ใช้มะเหงกเขกหัว.

พิมพ์สัมผัส

หมายถึงก. ใช้ปลายนิ้วมือทั้ง ๑๐ เคาะแป้นอักษรโดยไม่ต้องมองแป้น.

ต๊อก

หมายถึงน. เรียกกลองเล็ก ๆ สำหรับเคาะจังหวะดังต๊อก ๆ ว่า กลองต๊อก.

เปาะ

หมายถึงว. ไม่หยุดปาก (ใช้แก่กริยาชม); เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงเคาะไม้.

ไล่ราว

หมายถึงก. ล่าสัตว์ด้วยวิธีตีเกราะเคาะไม้ให้สัตว์ตกใจวิ่งกระเจิดกระเจิงไปตามทางที่ผู้ล่าต้องการ.

กะเกาะ

หมายถึง(กลอน) ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น เคาะพระทวารดังกะเกาะก้องกึก. (ม. ร่ายยาว ชูชก).

ค้อน

หมายถึงน. ชื่อเครื่องมือที่มีหัวและด้าม สำหรับเคาะ ตอก ตี ทุบ, ลักษณนามว่า เต้า หรือ อัน; เครื่องมือชนิดหนึ่งใช้ในการจับปลา.