ผลการค้นหา

ค้นเจอ 150 รายการ

อุตดร,อุตร,อุตร-

หมายถึง[อุดดอน, อุดตะระ-] น. อุดร. (ป., ส. อุตฺตร).

พจนานุกรมไทย

ค้นหาในบทความ

อนุตร,อนุตร-

หมายถึง[อะนุดตะระ-] ว. ไม่มีสิ่งใดสูงกว่า, ดีเลิศ, ยิ่ง, วิเศษ เช่น อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ. (ป., ส. อนุตฺตร).

พจนานุกรมไทย

อุ

หมายถึงน. นํ้าเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.

พจนานุกรมไทย

พักตร,พักตร-,พักตร์

หมายถึง[พักตฺระ-] (ราชา) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์. (ส. วกฺตฺร).

พจนานุกรมไทย

ตรรก,ตรรก-,ตรรกะ

หมายถึง[ตักกะ] (แบบ) น. ความตรึก, ความคิด. (ส. ตรฺก; ป. ตกฺก).

พจนานุกรมไทย

ยันตร,ยันตร-,ยันตร์

หมายถึง[ยันตฺระ-, ยัน] น. ยนตร์. (ส.; ป. ยนฺต).

พจนานุกรมไทย

อุท,อุท-

หมายถึง[อุทะ-] น. นํ้า. (ป., ส.).

พจนานุกรมไทย

ตรรกะ, ตรรก- เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

ตรรกกะ เป็นคำที่เขียนผิด ❌

อุโมงค์ เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

อุโมง เป็นคำที่เขียนผิด ❌

อุปะ

หมายถึง[อุปะ, อุบปะ] คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า เข้าไป, ใกล้, รอง, เช่น อุปราช อุปนายก. (ป., ส.).

พจนานุกรมไทย

ตรรกวิทยา

หมายถึงน. ตรรกศาสตร์.

พจนานุกรมไทย

นิรันดร,นิรันตร,นิรันตร-

หมายถึง[-รันดอน, -รันตะระ-] ว. ตลอดไปไม่เว้นว่าง, ติดต่อกันตลอดไป. (ป.).

พจนานุกรมไทย

คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ