ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา จอบ, แฝง, กระหยบ, ขอบ, ยอบ, ยะยอบ, หลบ, ทะท่าว, น้ำพริกเผา, ปฏิ,ปฏิ-
หอบ
หมายถึงก. เอาแขนทั้ง ๒ ข้างรวบสิ่งของไป; ขนสมบัติย้ายไป เช่น หอบข้าวหอบของ หอบลูกหอบเต้า; พัดพาไป เช่น ลมหอบเมฆฝนไปหมด. น. ปริมาณของฟืนหรือผักหญ้าเป็นต้นที่พอ ๒ แขนรวบได้ เรียกว่า หอบหนึ่ง.
หมายถึงก. หายใจถี่ด้วยความเหนื่อยหรืออ่อนเพลีย.
ลมหอบ
หมายถึงน. ลมพายุที่พัดหอบเอาสิ่งต่าง ๆ ลอยไปได้ไกล ๆ.
บ้าหอบฟาง
หมายถึง(สำ) ว. บ้าสมบัติ เห็นอะไร ๆ เป็นของมีค่าจะเอาทั้งนั้น, อาการที่หอบหิ้วสิ่งของพะรุงพะรัง.
แฮก,แฮก ๆ
หมายถึงว. อาการที่หอบเพราะเหนื่อยมาก.
ฮัก,ฮัก,ฮัก ๆ
หมายถึงว. อาการที่หอบหรือสะอื้นถี่ ๆ เรียกว่า หอบฮัก ๆ สะอื้นฮัก ๆ.
ทรหวล
หมายถึง[ทอระ-] (กลอน) ว. พัดหอบเอาไป.
กระหืดกระหอบ
หมายถึงว. มีอาการรีบร้อนอย่างเหนื่อยหอบ เช่น วิ่งกระหืดกระหอบ.
จับหืด
หมายถึงก. อาการที่คนกำลังหอบหายใจไม่ทันเนื่องจากหืดกำเริบ.
กระหมอบ
หมายถึง(กลอน) ว. แขม่ว ๆ เช่น หายใจกระหมอบหอบเต็มที. (คาวี).
พะรุงพะรัง
หมายถึงว. ปะปนกันจนรุงรัง เช่น หอบข้าวของพะรุงพะรัง, นุงนัง เช่น มีหนี้สินพะรุงพะรัง.
หอบหิ้ว
หมายถึงก. ทั้งหอบทั้งหิ้ว; ร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน เช่น คนคู่นี้ถึงจะยากจนอย่างไรเขาก็หอบหิ้วกันไป.