ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา บายศรี, ศรี, สรณ,สรณ-,สรณะ, สรทะ, สรพะ, สรภะ, ไกรศรี, ศรัย, ทรง
ศรวณีย์
หมายถึง[สะระวะนี] ว. พึงได้ยิน, ควรได้ยิน; น่าฟัง, น่าชม. (ส.; ป. สวนีย).
ศราพ
หมายถึง[สะราบ] น. การได้ยิน, การฟัง. (ส. ศฺราว).
ศรายุธ
หมายถึง[สะรายุด] น. อาวุธคือศร. (ส. ศร + อายุธ).
ศรี
หมายถึง[สี] น. มิ่ง, สิริมงคล, ความรุ่งเรือง, ความสว่างสุกใส, ความงาม, ความเจริญ, เช่น ศรีบ้าน ศรีเรือน ศรีเมือง, ใช้นำหน้าคำบางคำเป็นการยกย่อง เช่น พระศรีรัตนตรัย วัดพระศรีรัตนศาสดาราม. (ส. ศฺรี; ป. สิริ, สิรี).
ศรรกรา
หมายถึง[สักกะรา] น. ก้อนกรวด; นํ้าตาลกรวด. (ส. ศรฺกรา; ป. สกฺกร).
ศรัถนะ
หมายถึง[สะรัดถะนะ] น. การปล่อย, การหย่อน. (ส.).
ศราทธพรต
หมายถึง[สาดทะพฺรด] น. พิธีทำบุญให้แก่ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว. (ส. ศฺราทฺธ + วฺรต).
หมายถึง[สี] น. ผู้หญิง. (ข. สี).
ศรุตะ
หมายถึง[สะรุตะ] ก. ได้ยิน, ได้ฟัง; มีชื่อเสียง, มีผู้รู้จัก. (ส.).
ศีรษะ เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
ศรีษะ เป็นคำที่เขียนผิด ❌
ศรศิลป์ไม่กินกัน
หมายถึง(กลอน) ก. ทำอันตรายกันไม่ได้ เช่น ถ้อยทีศรศิลป์ไม่กินกัน. (รามเกียรติ์ ร. ๖); (สำ) ไม่ถูกกัน, ไม่ลงรอยกัน, ไม่ชอบหน้ากัน, เช่น พี่น้องคู่นี้ศรศิลป์ไม่กินกัน เจอหน้ากันเมื่อใดต้องทะเลาะกันเมื่อนั้น.
ศรัณยู
หมายถึง[สะรันยู] น. ผู้เป็นที่พึ่ง. (ส. ศรณฺยุ).