ผลการค้นหา

วิชาพื้นฐาน* *วิชาพื้นฐาน *วิชาพื้นฐาน*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิดคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 218 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา พื้นฐาน

พื้นฐาน

หมายถึงน. รากฐาน เช่น เขามีพื้นฐานวิชาภาษาอังกฤษดี, หลักความรู้เบื้องต้น เช่น วิชาพื้นฐาน.
 พจนานุกรมไทย

วิชาพื้นฐาน

หมายถึงน. รายวิชาที่ถือว่าเป็นพื้นฐานของวิชาในระดับที่สูง ๆ ขึ้นไป. (อ. basic course).
 พจนานุกรมไทย

วิชาบังคับพื้นฐาน

หมายถึงน. รายวิชาพื้นฐานที่บังคับให้เรียนในหลักสูตร. (อ. basic requirement).
 พจนานุกรมไทย

สารัตถศึกษา

หมายถึงน. การศึกษาวิชาที่เป็นพื้นฐาน เช่น วิชาภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ประวัติศาสตร์.
 พจนานุกรมไทย

วิชา

หมายถึงน. ความรู้, ความรู้ที่ได้ด้วยการเล่าเรียนหรือฝึกฝน, เช่น วิชาภาษาไทย วิชาช่าง วิชาการฝีมือ. (ป. วิชฺชา; ส. วิทฺยา).
 พจนานุกรมไทย

วิชาบังคับ

หมายถึงน. รายวิชาที่กำหนดให้ผู้เรียนทุกคนในหลักสูตรนั้นจะต้องเรียน. (อ. prescribed course).
 พจนานุกรมไทย

ศัพท์เฉพาะวิชา

หมายถึงน. คำที่ตราหรือกำหนดขึ้นใช้ในแต่ละวิชา เช่น ปฏิชีวนะ ประสบการณ์ มลพิษ.
 พจนานุกรมไทย

วิชาแกน

หมายถึงน. รายวิชาที่อยู่ในหลักสูตรร่วมกันของหลายคณะหรือหลายสาขาของปริญญาเดียวกัน ที่ผู้เรียนในคณะหรือสาขาเหล่านั้นจะต้องเรียน. (อ. core course).
 พจนานุกรมไทย

วิชาอาคม

หมายถึงน. เวทมนตร์, คาถาอาคม, เช่น อาจารย์ถ่ายทอดวิชาอาคมให้ศิษย์, วิทยาคม ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

หลักวิชา

หมายถึงน. ความรู้ที่เป็นหลักของแต่ละวิชา.
 พจนานุกรมไทย

นิติธรรม

หมายถึงน. หลักพื้นฐานแห่งกฎหมาย.
 พจนานุกรมไทย

ร้อนวิชา

หมายถึง(สำ) ก. เกิดความเร่าร้อนเนื่องจากคาถาอาคมจนอยู่ไม่เป็นปรกติ; เร่าร้อนอยากจะแสดงวิชาความรู้พิเศษหรือคาถาอาคมจนผิดปรกติวิสัย.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด