ผลการค้นหา

ลับ* *ลับ *ลับ*
คำในภาษาไทยที่มักเขียนผิดคำศัพท์/สำนวน ทั้งหมดบทความ
ค้นเจอ 102 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา หับ, มลัก, อับ, เครื่องห้า, ถา, ฝน, รโห, ชำเรา

ลับ

หมายถึงว. ที่อยู่ในที่พ้นตา, ที่อยู่ในที่ซึ่งแลไม่เห็น, เช่น ที่ลับ ประตูลับ หายลับ, ที่ปกปิดหรือควรปกปิด เช่น ความลับ หนังสือลับ ห้องลับ, มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งบังอยู่ เช่น ของอยู่ลับฝา พระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขา.
 พจนานุกรมไทย

ลับ

หมายถึงก. ถูให้คม เช่น ลับมีด.
 พจนานุกรมไทย

ชำเรา

หมายถึงก. ลึก, ลับ, เช่น หน้าตาชำเรา. (สุบิน). (ข.).
 พจนานุกรมไทย

ถา

หมายถึงก. ถลา, โผลง; ลับ, ถูให้คม. (ไทยเดิม ถา ว่า โกน).
 พจนานุกรมไทย

ลับล่อ,ลับ ๆ ล่อ ๆ

หมายถึงว. ผลุบ ๆ โผล่ ๆ, ไม่เห็นถนัด.
 พจนานุกรมไทย

คุยห,คุยห-

หมายถึง[คุยหะ-] (แบบ) ว. ลับ, ซ่อนเร้น. (ป. คุยฺห; ส. คุหฺย).
 พจนานุกรมไทย

ฝน

หมายถึงก. ถู เช่น ฝนยา; ลับ เช่น ฝนมีด.
 พจนานุกรมไทย

รโห

หมายถึงน. ลับ, สงัด, เงียบ. (ป.).
 พจนานุกรมไทย

ลับกาย,ลับตัว

หมายถึงว. เพิ่งออกไปหยก ๆ เช่น เขาเพิ่งเดินลับกายไป เขาลับตัวไปเมื่อกี้นี้เอง.
 พจนานุกรมไทย

ล้วงตับ

หมายถึงดึงความลับ
 พจนานุกรมไทย

ลับหน้า

หมายถึง(โบ) ก. ล่วงลับไปแล้ว, ตายแล้ว.
 พจนานุกรมไทย

ลาลับ

หมายถึงก. จากไปโดยไม่กลับมาอีก.
 พจนานุกรมไทย

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด